วันจันทร์ที่ 11 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2551
อุราฮาร่าในรูปแบบของคุรูรุ
ปัญหาการศึกษาของเด็กไทย
โดยปัญหาการศึกษาไทยมีสาเหตุจากการคิดและการอ่านของเยาวชน 4 ประการ คือ
1. คิดผิด คือ คิดแบบเอาเปรียบ คิดเรียนลัด
2. คิดไม่เป็น คือ ตามผู้อื่น เลียบแบบ เชื่อเพราะผู้พูดเป็นผู้ใหญ่หรือผู้อาวุโส
3. ไม่คิด คือ ติดนิสัยพึ่งพาผู้อื่น เฃื่อบุคคล เชื่อนักวิชาการ เชื่อหนังสือพิมพ์โดยไม่ไตร่ตรอง
4. คิดแล้วไม่ทำ คือ ประชุมเสร็จก็เลิกรา ไม่ช่วยระดมในรูปกลุ่ม
วันอาทิตย์ที่ 10 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2551
แบบทดสอบจิตวิทยา ว่าด้วยเรื่อง ของการรู้จักตนเอง
ใช่ไปที่ข้อ 2ไม่ใช่ไปที่ข้อ 6
2.ชอบความครื้นเครงสนุกสานาน
ใช่ไปที่ข้อ 7ไม่ใช่ไปที่ข้อ 3
3.ชอบเขียนจดหมายถึงเพื่อน
ใช่ไปที่ข้อ 8ไม่ใช่ไปที่ข้อ 4
4.ชอบไปไหนมาไหนเพียงคนเดียว
ใช่ไปที่ข้อ 5ไม่ใช่ไปที่ข้อ 9
5.ชอบทานข้าวคนเดียว
ใช่ไปที่ข้อ 10ไม่ใช่ไปที่ข้อ 9
6.เมื่อไปทานข้าวนอกบ้านต้องมีคนเป็นเพื่อน
ใช่ไปที่ข้อ 11ไม่ใช่ไปที่ข้อ 7
7.ไม่มีเพื่อนที่รู้ใจ
ใช่ไปที่ข้อ 12ไม่ใช่ไปที่ข้อ 8
8.เมื่ออารมณ์ไม่ดีมักจะไปหาเพื่อน
ใช่ไปที่ข้อ 13ไม่ใช่ไปที่ข้อ 9
9.ชอบพูดคุยเล่นทางโทรศัพท์
ใช่ไปที่ข้อ 14ไม่ใช่ไปที่ข้อ 10
10.ชอบเดินเล่นคลายกลุ้มคนเดียว
ใช่ไปที่ข้อ 15ไม่ใช่ไปที่ข้อ 14
11.ชอบนั่งคิดคนเดียว
ใช่ไปที่ข้อ 12ไม่ใช่ไปที่ข้อ 16
12.ต้องการความรู้สึกปลอดภัยมาก
ใช่ไปที่ข้อ 17ไม่ใช่ไปที่ข้อ 13
13.มีของดี ๆ ต้องแบ่งกัน
ใช่ไปที่ข้อ 18ไม่ใช่ไปที่ข้อ 14
14.หวังอยากให้ฝ่ายตรงข้ามสนใจคุณ
ใช่ไปที่ข้อ 18ไม่ใช่ไปที่ข้อ 19
15.เบื่อหน่ายเพื่อนที่มารบกวนถึงบ้าน
ใช่ไปที่ข้อ 20ไม่ใช่ไปที่ข้อ 19
16.เรื่องใหญ่หรือเรื่องเล็กต่าง ๆ ต้องหาเพื่อน
ใช่ไปที่ข้อ Aไม่ใช่ไปที่ข้อ 17
17.คิดจะไปหาเพื่อนก็กลัวถูกปฏิเสธ
ใช่ไปที่ข้อ Bไม่ใช่ไปที่ข้อ 18
18.ต้องพบหน้าเพื่อนทุกวัน
ใช่ไปที่ข้อ Bไม่ใช่ไปที่ข้อ C
19.พยายามที่จะไม่ไปรบกวนผู้อื่น
ใช่ไปที่ข้อ 20ไม่ใช่ไปที่ข้อ 18
20.ไม่ยืมเงินผู้อื่นโดยเด็ดขาด
ใช่ไปที่ข้อ Dไม่ใช่ไปที่ข้อ A
A. ประเภทพึ่งพาอาศัย
คุณชอบไปไหนมาไหนกับเพื่อน ไม่ว่าจะไปชมภาพยนตร์หรือไปชอปปิ้งคุณต่างชอบให้มีใครอยู่เป็นเพื่อนคุณ โดยเฉพาะในขณะที่อารมณ์คุณดีหรือไม่ดี คุณยิ่งต้องการให้เพื่อน ๆ อยู่ข้าง ๆ โดยปกติคุณจะเป็นคนที่ไม่รู้สึกว่า ต้องพึ่งพาอาศัยเพื่อนเพียงแต่มีความรู้สึกว่า ตนเองเป็นคนโชคดีที่มีเพื่อนดี ๆ มากมายเช่นนี้แต่ถ้าวันใดที่คุณทะเลาะกับเพื่อน หรือติดธุระไปไหนกับเพื่อนไม่ได้คุณจะรู้สึกโดดเดี่ยว เงียบเหงาอย่างยิ่ง ขณะนี้คุณจึงยอมรับว่าคุณเป็นประเภทพึ่งพาอาศัยเพื่อน
B. ประเภทเปล่าเปลี่ยวใจ
ความเปล่าเปลี่ยวใจ คือโรคจิตของคุณชนิดหนึ่ง และคือโรคประจำตัวของคุณภายในใจของคุณกลัวถูกเพื่อน ๆ หรือหมู่คณะทอดทิ้ง ด้วยเหตุนี้คุณจึงพยายามรักษาสัมพันธ์ที่ดีกับทุก ๆ คน ไม่กล้าทำให้ผู้อื่นโกรธเคือง เพราะอะไรจึง เป็นเช่นนี้อาจเป็นเพราะว่าคุณขาดความเชื่อมั่นในตนเอง เพราะฉะนั้นจึงต้องการให้ผู้อื่น ให้ความมั่นใจแก่คุณ ด้วยเหตุนี้ แม้ความเคลื่อนไหวบางอย่างที่คุณไม่ชื่นชอบ แต่คุณก็ต้องจำใจเข้าร่วม มิเช่นนั้น คุณก็จะเกิดความรู้สึกไม่สบายใจทางด้านมนุษยสัมพันธ์อาจกล่าวว่าคุณไม่มีความรู้สึกปลอดภัย และเป็นคนไม่มีบุคลิกภาพ
C. ประเภทระบายความในใจ
ในชีวิตแห่งความเป็นจริงคุณมีอิสระมาก แต่ว่าทางด้านจิตใจ คุณยังต้องการความสนับสนุนจากเพื่อน ปกติอยู่คนเดียว คุณจะไม่รู้สึกเหงา การเคลื่อนไหวก็อิสระไม่ได้พบหน้าเพื่อนที่ดีเดือนสองเดือน ก็ไม่รู้สึกเงียบเหงา แต่พวกคุณยังคงรักใคร่สนิทสนมกันเหมือนเดิม บางครั้งมีธุระหรือไม่สบายใจ พวกคุณก็นัดพบ ปะพูดคุยกัน ถ้าหากอยู่ห่างกันไม่สะดวกในการนัดพบ ก็ติดต่อกันทางโทรศัพท์หรือจดหมายแม้ว่าจะไม่ได้พบหน้ากัน แต่พลังจิตที่ได้รับอาจได้มากกว่าพบหน้ากันทุกวันคุณจึงไม่ต้องอยู่กับเพื่อนคุณทุกวัน รูปแบบของการพบเพื่อนประเภทคุณ คือต่างคนต่างอยู่แต่จิตใจทะลุถึงกัน คือคนประเภทระบายความใน
D. ประเภทอิสระเสรี
คุณคือแบบอย่างของคนใจเพชร คุณไม่ชอบให้ผู้อื่นติดสอยห้อยตามคุณคือคนปิดตัวเอง คุณไม่เอ่ยปากขอความช่วยเหลือจากเพื่อนง่าย กล่าวทางด้านจิตใจของคุณ คุณมักจะรู้สึกการเป็นหนี้บุญคุณ เป็นการที่เสียใจมาก และเป็นการลดคุณค่าของตัวเองให้ต่ำลง ผู้คนที่ไม่เข้าใจคุณ จะคิดว่าคุณเป็นคนมีนิสัยสันโดษและเอาแต่ใจตัวเองแต่ผู้คนที่เข้าใกล้คุณมักจะชมเชยความเด็ดเดี่ยวของคุณ นิสัยและชีวิตของคุณมีเสน่ห์รัดตรึงใจมาก
วันอังคารที่ 5 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2551
ความรักของวงกลมกับสามเหลี่ยม
นานมาแล้ว ... มีวงกลมอยู่วงหนึ่งเศษเสี้ยวหนึ่งของมันหายไป
บางที ... คิดว่าเข้ากันได้แต่พอจะก้าวไปข้างหน้า ... ถึงได้รู้ว่า 'ไปด้วยกันไม่ได้'
บางที ... เศษเสี้ยวมีหนามแหลมคมกว่าจะรู้ตัวว่า 'ไม่ใช่'ก็ได้ทิ้งบาดแผลและความเจ็บปวดมากมายไว้ให้เจ้าวงกลม
มันยังกลิ้งไป ... กลิ้งไป
จนในที่สุด ... ก็ได้พบเศษเสี้ยวของมัน
แล้ววงกลม ... ก็เต็มวง
เรื่องเล่าของสามเหลี่ยม
ยังจำเศษเสี้ยวของวงกลมนั้นได้ไหม? เสี้ยวรูปสามเหลี่ยม... กำลังตามหาวงกลมของมัน
มันกลิ้งไป ... กลิ้งไป
พบคนมากมาย ...แต่ไม่มีใครเลย ...ที่เป็นที่ของมัน
นี่ก็ไม่ใช่ ... นั่นก็ยังไม่ใช่
พอเจอคนที่คิดว่าใช่ ... กลับพบว่า เขามีส่วนเติมเต็มของเขาอยู่ แล้ว
สามเหลี่ยม ... กลิ้งไป ... กลิ้งไป ...
กลิ้งไป ... กลิ้งไป จนขอบของมันเริ่มมนลง
ในที่สุดสามเหลี่ยมนั้นกลายเป็นวงกลมและพบว่าตัวเอง สามารถกลิ้งไปได้ด้วยตัวของมันเอง... โดยไม่ต้องการให้ใครมาเติมเต็ม ...